Baksana bi! Yaşlanmış mıyım ya?

Yok bee! Genceciğim ben daha.^^ Renkli yaşamak istiyorum. Renkli şeyleri seviyorum. 

Güzele aşığım, gerçek güzeli arıyorum. Ama bir Platon değilim, felsefi konulara katıp güzeli, kafamı karıştırmıyorum. Platon’la derdim yok yanlış anlaşılmasın. Sadece söyledim.

Güzel olan her şeyi seviyorum, ama aslında genellikle her şeyi de güzel buluyorum. Her şey büyük renkli ve güzel görünüyor gözüme. (Böcek miyim ki ben? Bu kadar büyüklük bizi bozmasın sonra… :O )

Asla ciddi düşünmez kafamdaki gri madde. Asla da romantik ya da melankolik olmaz. Mesela romantik bir şekilde “kalbimle seviyorum” demiyorum hiç. Çünkü seven yerin yine o gri maddede bir yer olduğunu düşünüyorum, buyurun buradan pay biçin. Etrafımdaki insanlar “bir çay kaşığı kadar duygusal” olduğumu söylerler. Peki ya hiç olmasaydı? ^^

Pollyanna’nın yeni jenerasyonuyum. İyi düşünürüm, iyi oldururum.

(Bu çalıyor şimdi, çok tatlıymış. <3 )

Geçenlerde Aykut Oğut’un “Evrenden Torpilim Var” kitabına başladım. Niye daha önce okumuyorsun böyle kitapları evladım, diye sitem ediyorum kendime. Büyüklerin benim dilimden konuşması gerçekten harika bir durum. ^^ Bu kitap da tam bunu yapıyor işte. Okumadıysanız okuyun, insanı mutlu ediyor.

Bu aralar çok fazla şey öğreniyorum. Hepsi birbirine mi girdi nedir -,-

Diksiyon çok önemli. Gidin geliştirin siz de kendinizi. Tamamen İstanbul Türkçesi ile yetişmiş olsam bile çok yanlış kullanımlarımın olduğunu fark ettim. Ancak şöyle bir durum da var ki; bir süre sonra girdiğiniz her muhabbete limon sıkar olacaksınız.

“Gidecem deme gidiceem demen gerekiyor.”

“Kendineyi yanlış söyledin keindine şeklinde söyle.”

Bir süre sonra insanlar isyan etmeye başlıyor.

“Ya bi sus allasen Cinderella çarpacam ha!”

Susmuyorum tabi ki, elde olmadan düzeltiyor insan çünkü. ^^ Ama duyduğuma göre geçici bir süreçmiş, alışıyormuşuz sonra.

Derken, ben buna alışamadan oyunculuk dersleri başladı. O eğlenceli işte. <3 bir sınıf bu kadar güzel, bu kadar eğlenceli insanlardan mı oluşur? :) kardeş kardeş oynuyoruz şimdilik, bakalım.

Bir de şu felsefe eğitimim var. Berkeley ve Locke hayat enerjimi almaya çalıştıktan sonra Hume başımı döndürüyor. Elbette hiç pas vermiyorum. Lütfen, ben… Koskoca Cinderella 3 tane adamın oyununa mı geleceğim? Delirmiş olmalısınız.

Bunların yanında, “Evrenden Torpilim Var” diyebilmek bana çok şey katıyor inanın.

Ama uyumuyorum. Evet, doğru düzgün uyumuyorum. Hep yorgun ve halsizim. Gözlerime bakınca pandaya benzediğimi düşünüyorum hatta. 

o-o işte böyleyim.

Üstelik aşık mı oldum nedir bu arada hiç anlamadım. Bir değişik his var. Öznesi yok elbette ama sürekli heyecanlıyım hep gülüyorum, mutluyum, oyuncaklarımla oynuyorum. Kendime aşık olmuşumdur belki. ^^ Çok havalı.

Ah neyse! Hadi ben gideyim yine.^^

Pabucunuzu bir yerlerde unutmanız dileğiyle… :)